Antybiotyki

Dziś w Trójce usłyszałam krótki reportaż o tym jak to Polacy nadużywają antybiotyków, bo lekarze je przepisują bez opamiętania. Mądre osoby z państwowych instytucji wypowiadały się jak to przed każdym podaniem antybiotyku lekarz winien zlecić badanie mikrobiologiczne, jak to nalezy odmawiać antybiotykow w przypadku infekcji wirusowej.  Naprawdę mądre rady, ale z praktyką nic nie mają wspólnego.
Znów zaczęłam wspominać...
W zeszłą zimę miałam dyżur na wsi. To znaczy w wiejskiej przychodni, jako lekarz opieki całodobowej.
Do ośrodka wszedł pan z córką. Córka  w wieku lat trzynastu. Wywiad: od 5 dni chora, temperatura 38 stopni, boli gardło, przyjmowała apap raz dziennie. W sobotę o godzinie 22  rodzice postanowili, że tak dalej być nie może i że chorba do poniedziałku nie doczeka. Na pytanie czy jej stan się pogorszył, usłyszałam, że nie. Ale przyszli po antybiotyk...
Jaki?-spytałam grzecznie
no bo ja wiem, pani jest lekarzem- odpowiedział tato mniej grzecznie
ach, bo myślałam, że pan też jest, skoro pan wie po co pan przychodzi...

Ale co tam, do pracy się zabrałam. Zbadałam dziewczynę porządnie, od A do Z i za nic w świecie nie znalałam nawet śladu wskazującego na bakterię. Infekcja wirusowa krzyczało całe jej ciało. Tłumaczyłam tacie długo, że antybiotyk na wirusa nie pomoże. Napisałam leki objawowe i kazałam zgłosić się, jeśli nie pomogą...Nie powiedziałam tylko kiedy... Po wysłuchaniu tyrady na temat, że on musi przeze mnie jechać do apteki  do oddalonego o 5 km miasta, wreszcie zamknęłam za nimi drzwi ośrodka. Nie tłuamczyłam, że można było się zgłosić wcześniej, nie pytałam na co liczył w ośrodku poza badaniem i receptą. Wyrzuciłam sprawę z pamięci. Nia na długo jak się okazało. Dnia następnego ( moje dyżury tam trwają czasem nawet 60 godzin) w godzinach rannych do ośrodka dzwoni ta sama młoda osoba, tym razem z mamą.
Dziecko chore, tu jakaś baba była co zamiast antybiotyk dać,jakieś gówna zapisuje. A dziecku nic po nich nie jest lepiej...-mama wykrzykuje w histerii
Ta baba to ja. Zparaszam do badania- powiedziałam grzecznie.
Po kolejnym  badniu w ciągu 12 godzin, nadal nie znalazłam powodu do antybiotyku. Wytłumaczyłam mamie, że antybiotyk nic nie pomoże i odesłałam do domu z dotychczasowym leczeniem.
O godzinie 18, po kolejnym badaniu dziecka poddałam się. Było mi żal tej dziewczynki, której było wyraźnie głupio za całą sytuację i chyba nie chciała być badana po raz kolejny w ciągu weekendu. Zpaisałam antybiotyk mówiąz wyraźnie, że nie ma co liczyć na szybkie efekty. Sprawę przekazałam koledze, który pracuje tam w tygodniu.Okazało się, że dziewczynka złosiła się także w poniedziałek, bo "antybiotyk nie działa i doktorka z weekendu jest głupia". Po tym jak odmówił zapisania innego i jeszcze raz odradził w ogóle jego stosowanie, dowiedział się, że "porządnie, to umieją leczyć tylko za pieniądze, darmozjady jedne"
I oczywiście mogłabym wziąć winę na siebie i pomyśleć, że po prostu źle wytłumaczyłam sprawę, ale mam wrażenie, że to chyba nie to....
Inna sprawa to badania mikrobiologiczne. Niewiele osób zdaje sobię sprawę z tego, że na wynik czeka się minimum 3 dni.
Zebralo mi się na wspomnienia lekarza wiejskiego.
Godzina 3 nad ranem, dzwoni telefon
-proszę ośrodek
-halo
-tak słucham
-halo!!! to ja dzwonię
-słucham panią
-jest tam jakiś doktór dziś?
-jestem. A co się dzieje?
-no nic
-to w jakiej sprawie pani dzwoni?
-bo mnie nogi bolą
-a od kiedy te nogi bolą?
-a pani...będzie ze 40 lat...