A czemu Ty pediatrii nie wybrałaś?

Dlaczego wybrałam tak, a nie inaczej. To znaczy czemu anestezjologia? Zawsze można powiedzieć, bo były miejsca, ale nie o to chodziło. Punktów na LEPie miałam wystarczająco, żeby myślec o innych specjalizacjach, a pomimo tego wybrałam gazownictwo...
Cóż, złożyło się na to kilka przyczyn. Po pierwsze od początku słyszałam, że to nie dla kobiety.  A we mnie przekora siedzi. Po drugie na chirurga się nie nadaję, a zawsze chciałam zabiegową dziedzinę. Naważniejsze są jednak powody inne, w postaci anestezjologów, których spotykałam w czasie mojej ścieżki edukacyjnej. Na pierwszym roku wspaniały lekarz, który nauczał nas podstaw pierwszej pomocy. Wśród anatomii, histologii i innych genetyk to była namiastka prawdziwej medycyny, cóż z tego, że na manekinie...
Następnie, w trakcie studiów, byłam świadkiem kilku sytuacji, które w skrócie wyglądały tak:

• coś się dzieje
• wszyscy krzyczą
• bałagan, zamieszanie, słowa nie do powtarzania
• przybiega anestezjolog
• sytuacja opanowana

Tym oto sposobem pojawił się w mojej głowie obraz herosa nad herosy, który wkracza w chwili ostatniej i zawsze wie co robić.  Do tego dochodziła Intensywna Terapia- z perspektywy studenta- olimp medycyny. Bo jak nie wiadomo co z pacjentem, to na IT. I Oni, najmądrzejsi ze szpitala, wiedzieli....
To jeszcze by nie wystarczyło, bo inne specjalizacje kusiły, ale nadszedł rok studiów piąty. Nasza uczelnia posiada oddział zamiejscowy chirurgii, więc spędziliśmy kilka świetnych tygodni na imprezach i markowaniu nauki (mieszkając w domu pielgrzyma, żeby dodać pikanterii). Wiedziałam już wtedy, że chirurgiem być nie chcę (brak wyobraźni przestrzennej jako jedna z wielu przyczyn), a anestezjolog był strasznie miły. Na tyle miły, że jak przychodziłam odpowiednio wcześnie, to pozwalał mi ZAINTUBOWAĆ!! Kosztowało mnie to wiele trudu ( tu odsyłam kilka linijek wyżej- imprezy...), ale było warto. Jako jedyna z grupy zrobiłam to na studiach! A, że potem zawsze przed wręczeniem laryngoskopu pytano :czy już to pan/pani kiedyś robił? to zawsze miałam fory.

 Kiedy już zaczęłam pracę, opiekująca się mną pani doktor zapytała:
-czy intubowała pani kiedyś?
 A ja, z dumą niebywałą odpowiedziałam:
 -tak, wiele razy
Tu chciałabym skończyć to wspomnienie, ale uczciwość nie pozwala. Ona zapytała:
-wiele, znaczy ile?
A ja:
-no 16 razy!

Śmiech, jaki się rozległ w dyżurce po tym wyznaniu, dźwięczy mi w uszach do dziś....

P.S. Chyba mam jakieś cechy demencji, bo naprawdę już nie wiem, co studentów w tej intubacji tak kręci... Tyle fajnych spraw w tej anestezjologii, a oni tylko by te rury chcieli wsadzać...